Hasan Demir

Ar vardı!!! Edep vardı!!! Utanma duygusu vardı!!! Yüz vardı!!!

 İnsanoğlu yaptığı işin fıtratına günlük hayatta da uyum sağlıyor tabiatı gereği. Mesela “adam” pazarlamacıysa gördüğü her şeye pazarlama mantığı güderken yağ satan insanların yağcılıkta seviye atlamalarına tanık oluyoruz bu günlerde!..

Yağcılık demişken her anlamda yağcılık yapan omurgasızlardan bahsetmiyoruz elbette. O omurgasızlar rahat olsun benim köşemde sizlere ayıracak vakit yok. Bizim derdimiz memleketi sömüren ve milleti enayi yerine koyan asalaklarla.

Hain bir girişimi kıl payı ile atlattık demek isterdim aslında ama değil. Memleketime zararları büyük oldu. Yıllarca yuvalanan, iliklerimize kadar yerleşen bu pisliklerin her ayağı temizlenene kadar devam.

Sözde iş adamı bence emanetçi vatan hainleri, diplomatlar, bürokratlar ve siyasiler… Liste uzar gider. Ülke genelini yorumlamak bırakalım da yaygın medyanın başında ki satılık olmayan kalemler yazsın.

Biz Kütahya’mıza dönelim.  Yağcılıkta bir numaraya oynayan yada emaneten bir numaraya oturtulanlar zamanında yaptıklarının yanlarına kar kalacağını sanarak fink atmaya devam ediyor memlekette. Bizim örflerimizde cenaze varsa sokakta düğün yapılmazken, yada bir ayıplı suça karışan hatasını anladığında adli cezasını bile çekmişken kendini iç hesaplaşmasını yapmadan gün yüzüne çıkmazdı.

Ar vardı!!!

Edep vardı!!!

Utanma duygusu vardı!!!

Yüz vardı!!!

Ama şimdilerde bazı yüzsüzler meslekleri gereğimi bilinmez ama Yağcılığa devam ediyor. Peki biz bunları nereden biliyoruz. Yağcıların gezdiğini. Dedik ya memlekette satılık olmamak lazım. Satılık kalemlerde yağcılara “Yağdanlık” yapmaya başlamış.

Aslında kızamıyorum. Nemalanmaya o kadar alışılmış bir toplum olduk ki. Memleketin en hassas vatan hainliği ile suçlanan isimlerin peşinde cebinden düşecek üç beş kuruşa tamah edecek kadar aciziyet var ortada.

Devran döndüğünde Çınar ağacının altında “Uykuya daldığın” kucakta sorgulanmakta var,  biz kısa uykuda görülen rüyadan uyan diye uyaralım. İt iti ısırır da yabana atmaz.